De vlucht van de hommel
Hoor je hem vliegen, De hommel? Dit korte werkje roept de sfeer op van warme en zonnige zomerdagen. Vrolijk vliegt de hommel doorheen de velden, over het gras en de bloemen scherend.
De “Vlucht van de hommel” was oorspronkelijk geschreven als een intermezzo voor Nikolai Rimsky-Korsakov’s opera De geschiedenis van Tsaar Saltan uit 1900 over een prins die in een hommel verandert. Het werkje sluit de Derde Akte af, vlak nadat de magische Zwaan-Vogel prins Gvidon Saltanovich (de zoon van de Tsaar) in een insect verandert, zodat deze weg kan vliegen en zijn vader kan gaan bezoeken. Op de tonen van dit razende liedje zing de Zwaan-Vogel:
“Welnu, mijn hommel, ga feesten,
Land op een schip in de zee,
Land er heimelijk,
Verberg je in een spleet een eindje verder.
Veel geluk, Gvidon, vlieg,
maar blijf niet lang!"
En weg is de hommel! Er bestaan van de Vlucht van de hommel heel wat bewerkingen voor de meest diverse instrumenten. Maar de transcriptie voor piano solo van niemand minder dan Sergei Rachmaninov, is volgens mij toch wel de leukste van allemaal.
Lees ook
Ferruccio Busoni is misschien een naam die niet-muzikanten niet snel een belletje doet rinkelen. Maar voor mij als pianist behoort hij tot de allergrootsten. Niet voor niets dat de beroemde Ferruccio Busoni International Piano Competition in het Italiaanse Bolzano naar hem is vernoemd en hij als pianist beschouwd wordt als de opvolger van Franz Liszt. Tijdens zijn leven is hij één van de grote voorvechters van de moderne twintigste eeuwse muziek, maar ook ontpopt hij zich tot dé Bach-vertolker bij uitstek.
Ook Chopin kent zijn portie quarantaine. Doorheen zijn korte leven lijdt hij aan tuberculose, een gruwelijke ziekte waarvoor op dat moment nog geen behandeling bestaat. Barones Marie d’Agoult zei over hem: ‘Bij Chopin ben je maar over één ding zeker, en dat is zijn hoest.’ Begin november 1838 trekt hij voor zijn gezondheid samen met George Sand en haar kinderen naar het warme zuiden, naar Mallorca. Het verblijf is echter rampzalig. Het begint al met de piano die ze uit Parijs hebben laten opsturen en die maar niet arriveert. Na een paar zonnige dagen slaat het weer om.
Bij het uitbrengen van mijn allereerste soloalbum Cuentos de Amor toon ik mij van mijn meest persoonlijke kant in het pianowerk Amor a primera vista, het openingswerk van dit album. Na al een hele tijd gefascineerd te zijn door de Goyescas van Enrique Granados en de dieperliggende boodschappen over de liefde die hij verwerkt in de ritmes en melodieën, wilde ik nog meer binnendringen in zijn muzikale wereld.