Het Venetiaans Gondellied van Mendelssohn
Elke componist heeft zo zijn eigen levenswerk, en dat is wat de bundel Lieder ohne Worte (“Liederen zonder woorden”) voor componist Felix Mendelssohn Bartholdy is. Meer dan 13 jaar lang, tussen 1832 en 1845) blijft hij werkjes toevoegen aan zijn verzameling pianowerken van acht delen (op. 19, 30, 38, 53, 62, 67, 85, 102). En het zouden er misschien nog meer kunnen geweest zijn als hij ons niet onverwachts in 1827 zou verlaten door een hersenbloeding.
De titel doet het al vermoeden, de Lieder ohne Worte zijn uiterst romantische en melodieuze pianowerken waaraan er geen zanger aan te pas komt. Zelfs al tijdens Mendelssohns leven waren deze korte, relatief eenvoudige werkjes heel populair zowel bij zijn leerlingen, als bij amateur- en professionele pianisten. Een van de meest bekende werkjes komt uit het tweede deel van de bundel, op. 30: het Venetiaans Gondellied. Mendelssohn is er een meester in om onze verbeelding aan het spreken. In dit dromerige werkje neemt de componist ons mee naar het kabbelende water van de Venetiaanse kanalen. Al na enkele noten wanen we ons in het zuiderse Italië.
Lees ook
Ferruccio Busoni is misschien een naam die niet-muzikanten niet snel een belletje doet rinkelen. Maar voor mij als pianist behoort hij tot de allergrootsten. Niet voor niets dat de beroemde Ferruccio Busoni International Piano Competition in het Italiaanse Bolzano naar hem is vernoemd en hij als pianist beschouwd wordt als de opvolger van Franz Liszt. Tijdens zijn leven is hij één van de grote voorvechters van de moderne twintigste eeuwse muziek, maar ook ontpopt hij zich tot dé Bach-vertolker bij uitstek.
Ook Chopin kent zijn portie quarantaine. Doorheen zijn korte leven lijdt hij aan tuberculose, een gruwelijke ziekte waarvoor op dat moment nog geen behandeling bestaat. Barones Marie d’Agoult zei over hem: ‘Bij Chopin ben je maar over één ding zeker, en dat is zijn hoest.’ Begin november 1838 trekt hij voor zijn gezondheid samen met George Sand en haar kinderen naar het warme zuiden, naar Mallorca. Het verblijf is echter rampzalig. Het begint al met de piano die ze uit Parijs hebben laten opsturen en die maar niet arriveert. Na een paar zonnige dagen slaat het weer om.
Bij het uitbrengen van mijn allereerste soloalbum Cuentos de Amor toon ik mij van mijn meest persoonlijke kant in het pianowerk Amor a primera vista, het openingswerk van dit album. Na al een hele tijd gefascineerd te zijn door de Goyescas van Enrique Granados en de dieperliggende boodschappen over de liefde die hij verwerkt in de ritmes en melodieën, wilde ik nog meer binnendringen in zijn muzikale wereld.